861–961 (Fünftes Stasimon und) Sechstes Epeisodion. Admet und der Chor kommen von der Bestattung zurück. Wenn der Chor während der vorhergehenden Szene anwesend gewesen wäre und miterlebt hätte, daß Herakles zur Rettung der Alkestis aufgebrochen ist, würde man an dieser Stelle ein reguläres Chorlied (Stasimon) erwarten, in dem er den Wunsch und die Hoffnung äußert, Herakles möge Erfolg haben. Euripides hat dies virtuelle Lied sozusagen umfunktioniert und als lyrischen Trostversuch in Admets Auftritt eingefügt. Das wieder hat zur Folge, daß Admet seine Klage nicht als Monodie, also in lyrischen Versen, vorbringt, sondern in Anapästen. Das Epeisodion beginnt mit einem Wechsel (sog. Amoibaion, vgl. Einführung S. 48) von Anapästen und lyrischen Versen. Auf die gemeinsame Klage (sog. Kommós) folgt dann 935 Admets Monolog in Sprechversen. Stillschweigend wird vorausgesetzt, daß Herakles und Admet sich weder unterwegs noch am Grab begegnet sind und Admet trotzdem weiß, daß Herakles das Haus inzwischen verlassen hat. 861–925 Admet beklagt die Leere des

861–961 (Πέμπτο Στάσιμο και) Έκτο Επεισόδιο. Admet και το Επιστροφή χορωδίας από την κηδεία. Αν η χορωδία κατά την προηγούμενη θα ήταν παρών στη σκηνή και θα έβλεπε τον Ηρακλή να πηγαίνει στο Η διάσωση της Άλκηστης έχει ξεκινήσει, θα είχε κανείς μια κανονική σε αυτό το σημείο Το χορωδιακό τραγούδι (Stasimon) περιμένει, στο οποίο εκφράζει την επιθυμία και την ελπίδα λέει ότι ο Ηρακλής μπορεί να τα καταφέρει. Ο Ευριπίδης έχει αυτό το εικονικό τραγούδι, ας πούμε επαναπροσδιορίστηκε και μπήκε στην παράσταση του Admet ως μια λυρική απόπειρα παρηγοριάς. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο Admet δεν βλέπει τον θρήνο του ως μονωδία σε στίχους στίχους, αλλά σε αναπαστές. Το επεισόδιο ξεκινά με μεταβολή (το λεγόμενο Αμοίβαιον, πρβλ. εισαγωγή σελ. 48) των αναπήτων. και στίχους στίχους. Ακολουθεί η κοινή δίκη (το λεγόμενο Kommós). 935 Ο μονόλογος του Admet σε προφορικό στίχο. Υποτίθεται σιωπηρά ότι ο Ηρακλής και ο Αντμέτ δεν είναι κανένα από τα δύο συναντήθηκαν στον τάφο καθ' οδόν και ο Αντμέτ ξέρει ακόμα ότι ο Ηρακλής έχει φύγει τώρα από το σπίτι. 861–925 Ο Αντμέτ θρηνεί για το κενό του