Ein reizendes Brieflein. Zeigt es doch, daί die ernste Lebensauffassung im aszetischen Zirkel in Rom das rein Menschliche nicht ertφtet hatte. Der Sinn fόr die Festtagsfreude und Festtagsstimmung, der Unterschied zwischen Feiertag und Alltag war geblieben. In prδchtigem Schmelz flieίen Scherz und Ernst zusammen. Wer hier von billet doux, von Salonbeichtvδtern aus dem Zeitalter Ludwigs XIV., von galanter Spielerei redet, sieht mit schielendem Auge. Fόrwahr, dafόr sind der Fδlle im reichen Briefwechsel des Heiligen zu wenige. Zum Feste des hl. Petrus hat Eustochium ihrem verehrten Seelenfόhrer einige bescheidene Gaben als Zeichen ihrer treuen Anhδnglichkeit όbersandt, begleitet von einem Brieflein. Dieses enthielt wohl den „Pfeffer“, vielleicht eine zarte Mahnung zur Sanftmut, die in jenen Tagen, in denen Hieronymus scharf angegriffen wurde, nicht unberechtigt war. Im vorliegenden Dankschreiben deutet der Empfδnger die Geschenke allegorisch auf die Spenderin, der er nun auch seinerseits den „Pfeffer“ nicht erspart. Der harmlose Scherz bereitet ihm soviel kindliche Freude, daί er das Brieflein auch an Marcella schickt, damit auch sie sich daran ergφtze. Nur dόsterer Rigorismus kann das Fazit dieses Briefleins in die Worte kleiden: „Die ernste Wόrde, wie sie ein Ambrosius besaί, ging ihm ab.“ Der Brief ist verfaίt zum Peterstage des Jahres 384.

Ένα υπέροχο μικρό γράμμα. Δείχνει ότι η σοβαρή άποψη της ζωής στον ασκητικό κύκλο στη Ρώμη δεν είχε σκοτώσει τον καθαρά ανθρώπινο. Η αίσθηση της γιορτινής χαράς και του εορταστικού πνεύματος, η διαφορά μεταξύ γιορτής και καθημερινότητας παρέμεινε. Το αστείο και η σοβαρότητα ρέουν μαζί σε μια υπέροχη συγχώνευση. Όποιος μιλάει για billet doux, για εξομολογητές σαλονιών από την εποχή του Λουδοβίκου XIV, για γαλαντόμους αγώνες, βλέπει με σταυρομάτια. Πράγματι, είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις στην πλούσια αλληλογραφία του αγίου για αυτό. Για τη γιορτή του Αγ. Ο Πέτρος έστειλε στον Ευστόχιο μερικά σεμνά δώρα στον σεβαστό πνευματικό τους ηγέτη ως ένδειξη της πιστής τους αφοσίωσης, συνοδευόμενα από μια επιστολή. Αυτό περιείχε πιθανώς το «πιπέρι», ίσως μια ήπια υπενθύμιση στην ευγένεια, κάτι που δεν ήταν αδικαιολόγητο εκείνες τις μέρες που ο Ιερώνυμος δέχτηκε σφοδρή επίθεση. Στην παρούσα ευχαριστήρια επιστολή, ο παραλήπτης υποδεικνύει αλληγορικά τα δώρα στον δωρητή, ο οποίος με τη σειρά του δεν γλυτώνει το «πιπέρι». Το ακίνδυνο αστείο του δίνει τόση παιδική χαρά που στέλνει το γράμμα στη Μαρτσέλα για να το απολαύσει κι εκείνη.Μόνο η σκοτεινή αυστηρότητα μπορεί να μεταφέρει το συμπέρασμα αυτής της επιστολής με τις λέξεις: «Του έλειπε η σοβαρή αξιοπρέπεια που διέθετε ο Αμβρόσιος». Η επιστολή γράφτηκε την ημέρα του Αγίου Πέτρου το έτος 384.