Und die chorlose Szene selbst? Zwei Monologe, des Dieners, des Herakles, umrahmen den Dialog beider. Sind beide Einzelreden so beschaffen, daß sie der äußeren Einsamkeit bedurften oder hat die Einsamkeit ihrer Formung einen besonderen Monolog~ charakter aufgeprägt? Von der Rede des Dieners kann man nicht sagen, sie sei in die einmal geschaffene Einsamkeit hineingeformt.. Das Streben, klar zu schildern, ist deutlich; nur am Schluß ISt das Pathos fühlbar. Das Vorbild für diese Rede die ei7:1en neuen Abschnitt der Handlung einleitet, ist der Prolo~; es sei statt längerer Ausführungen ferner auf Androm. 802 verwiesen wo an homologer 3 ) Stelle eine ganz ähnliche Rede der A~m; an den Chor gerichtet ist'): i!J

Και η ίδια η σκηνή χωρίς χορωδία; Δύο μονόλογοι, ο υπηρέτης, του Ηρακλή, πλαισιώνουν τον διάλογο μεταξύ των δύο. Και οι δύο είναι ατομικές ομιλίες τέτοια που χρειάζονταν εξωτερική μοναξιά ή μήπως η μοναξιά του σχηματισμού της έχει ιδιαίτερο μονόλογο~ χαρακτήρας αποτυπωμένος; Μπορεί κανείς να ακούσει από την ομιλία του υπηρέτη Για να μην πω ότι διαμορφώθηκε στη μοναξιά που δημιουργήθηκε κάποτε Η προσπάθεια να περιγραφεί ξεκάθαρα. μόνο επάνω Στο τέλος το πάθος είναι αισθητό. Το πρότυπο αυτής της ομιλίας Η εισαγωγή μιας νέας ενότητας της πλοκής είναι ο πρόλογος. το Αντί για μεγαλύτερες εξηγήσεις, ανατρέξτε στο Androm. 802 αναφέρεται όπου στο ομόλογο 3 ) Κάντε μια πολύ παρόμοια ομιλία από το A~m; απευθύνεται στη χορωδία'): i!J