Seit dem 8. Jahrhundert bekannten sie sich zum Islam. Osmans Sohn Urhan, der weitaus bedeutender war, organisierte das Volk als Kriegerkaste einer mobilen Militärmaschinerie mit stehendem Heer, einer Fremdenlegion – der Elitetruppe der Janitscharen (christliche Kinder, die ihren Eltern weggenommen und zu Elitesoldaten ausgebildet wurden) – und einer schlagkräftigem Kavallerie. Da der Übertritt zum Islam die Aufnahme in die türkische Kriegerkaste bedeutete, machten viele Christen davon Gebrauch, als die Türken im 14. und 15. Jahrhundert den Balkan eroberten. Am 28. Juni 1389 schlugen die Türken die Serben vernichtend auf dem Amselfeld (im Kosovo), nachdem ihr Sultan Murad von dem serbischen Terroristen Obilie ermordert worden war. Seitdem feiern die Serben diesen Tag als Nationalfeiertag und machten den Attentäter zum Helden. 1914 erschoß der Terrorist Gavrilo Princip am selben Tag den neuen Murad, den Erzherzog Franz Ferdinand von Österreich. Und wegen der Schlacht auf dem Amselfeld beanspruchen die Serben bis heute den Kosovo als heilige Erde. Denjenigen aber unter ihrem Volk, die sich zum Islam bekannten und sich zu den Unterdrückern gesellten, vergaben sie nie: den bosnischen Muslimen. An ihnen haben sie sich 600 Jahre später in Srebrenica gerächt. Lange unterdrückte Völker haben ein gutes Gedächtnis, weil sie noch offene Rechnungen haben. Die Türken aber schritten wie die orientalischen Preußen, die sie waren, von Sieg zu Sieg. Erst erstürmten sie 1453 Konstantinopel und machten es zu ihrer Hauptstadt Istanbul. Damit war das oströmische Reich, das »über 1000 Jahre christliches Griechenland« bedeutet hatte, ausgelöscht. Dann eroberte Selim nach seinem Sieg über Persien noch Armenien, Palästina, Syrien und Ägypten und wurde schließlich Schirmherr über die heiligen Stätten in Mekka und Medina. Damit nahm er den Titel Kalif an. Während der Islam im Westen Europas vor den Christen zurückwich (in Spanien), wurde er im Osten expansiv und unterwarf sich die christlichen Völker des Balkans. Unter Suleiman dem Prächtigen (1520-66) wurden die Türken für Karl V. bedrohlich. 1526 überrannten sie Ungarn und erschienen 1529 vor Wien. Sie belagerten die Stadt, allerdings vergeblich. Solange die Türken–Gefahr dauerte, konnte es sich Karl nicht leisten, gegen die Protestanten vorzugehen und die Christenheit in einen Religionskrieg zu stürzen. So wurde die Reformation auch durch die Türken gerettet, und die Evangelischen sollten ihnen dankbar sein. (aus: Schwanitz, Dietrich: Bildung, Alles was man wissen muss. Goldmann Verlag 2002, S. 148-49)

Έχουν δεσμευτεί στο Ισλάμ από τον 8ο αιώνα. Ο γιος του Osman, Urhan, ο οποίος ήταν πολύ πιο σημαντικός, οργάνωσε τους ανθρώπους ως κάστρα πολεμιστών μιας κινητής στρατιωτικής μηχανής με έναν μόνιμο στρατό, μια ξένη λεγεώνα - το ελίτ στρατό των Janissaries (χριστιανικά παιδιά που αφαιρέθηκαν από τους γονείς τους και εκπαιδεύτηκαν ως ελίτ στρατιώτες) - και ένα ισχυρό ιππικό. Δεδομένου ότι η μετατροπή στο Ισλάμ σήμαινε αποδοχή στην τουρκική πολεμική κάστα, πολλοί Χριστιανοί το χρησιμοποίησαν όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Βαλκάνια τον 14ο και 15ο αιώνα. Στις 28 Ιουνίου 1389, οι Τούρκοι κατέστρεψαν τους Σέρβους στο πεδίο του κότσυφου (στο Κοσσυφοπέδιο) μετά τη δολοφονία του Σουλτάνου Μουράτ από τον Σέρβο τρομοκράτη Ομπίλι. Έκτοτε, οι Σέρβοι γιόρτασαν την ημέρα αυτή ως εθνική εορτή και έκαναν τον δολοφόνο ήρωα. Το 1914, ο τρομοκράτης Γκάβριλο Πρίγκιπας πυροβόλησε τον νέο Μουράτ, Αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδ της Αυστρίας, την ίδια ημέρα. Και λόγω της μάχης στο πεδίο του κότσυφου, οι Σέρβοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται το Κοσσυφοπέδιο ως ιερή γη.Αλλά δεν συγχώρησαν ποτέ εκείνους του λαού τους που ισχυρίστηκαν το Ισλάμ και προσχώρησαν στους καταπιεστές: τους Βόσνιους Μουσουλμάνους. Τους εκδίκασαν 600 χρόνια αργότερα στη Σρεμπρένιτσα. Οι καταπιεσμένοι λαοί έχουν καλές αναμνήσεις, επειδή εξακολουθούν να έχουν εξαιρετικούς λογαριασμούς. Οι Τούρκοι, όπως και οι ανατολικοί Πρώσοι, πήγαν από νίκη σε νίκη. Αρχικά εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολη το 1453 και την έκαναν την πρωτεύουσα τους, την Κωνσταντινούπολη. Αυτό εξάλειψε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία σήμαινε «πάνω από 1000 χρόνια Χριστιανικής Ελλάδας». Τότε ο Σελίμ κατέκτησε την Αρμενία, την Παλαιστίνη, τη Συρία και την Αίγυπτο μετά τη νίκη του στην Περσία και τελικά έγινε προστάτης των ιερών τόπων στη Μέκκα και τη Μεδίνα. Αποδέχθηκε τον τίτλο του χαλίφη. Ενώ το Ισλάμ απομακρύνθηκε από τους Χριστιανούς στη Δυτική Ευρώπη (στην Ισπανία), έγινε εκτεταμένο στα ανατολικά και υποτάχθηκε στους χριστιανούς λαούς των Βαλκανίων. Υπό τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή (1520-66) οι Τούρκοι έγιναν απειλή για τον Κάρολο Β.Έπεσαν στην Ουγγαρία το 1526 και εμφανίστηκαν ενώπιον της Βιέννης το 1529. Πολιορκίασαν την πόλη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Εφόσον ο τουρκικός κίνδυνος παρέμενε, ο Καρλ δεν μπορούσε να ενεργήσει ενάντια στους Προτεστάντες και να βυθίσει τον Χριστιανισμό σε θρησκευτικό πόλεμο. Έτσι οι Τούρκοι έσωσαν τη Μεταρρύθμιση και οι Ευαγγελικοί πρέπει να είναι ευγνώμονες σε αυτούς. (από: Schwanitz, Dietrich: Education, Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε. Goldmann Verlag 2002, σελ. 148-49)